GOTİK RESİM
Gotik resme gelince, 13.yüzyılın başlarında belirginlik kazanmaya başladığı söylenilebilir. Zaten geneli itibariyle Gotik,13-15.yüzyıllar arasında süregelen bir sanat dönemi olmuştur. Hem uluslararası olmayı başarmış, hem de Rönesans resminin yolunu açmıştır. Vitray ve tezhip resimleri vardır. Bu resimlerin farklı üsluplar ortaya koyduğunu söyleyebiliriz. 13.yüzyılın ortalarında Paris’te bir zerafet arayan kuru bir atmosfer, Almanya’da çok hareketli bir üslup (Zackenstil), İngiltere’de ise; ince ayrıntılarla pitoresk olanı ustaca bir arada kullanan bir üslup göze çarpmaktaydı. 13.yüzyıl sonunda İtalya’da oluşan iki okul ve onun ressamları dikkat çekmeye başlamıştır. Bunlar, Floransa ve Siena Okullarıdır. Floransa okulu, başını ressam Cimabue’nin çektiği bir okuldu. Yanı sıra bu okulun en önemli temsilcisi kuşku yokki Giotto idi. Bu okulun, adeta çıkış kaynağı olan Cimabue’nin resimleri ise; kuvvetli bir şekilde Bizans resminin etkisindeydi. Birbiri üzerine yığılan figürler, mekan duyarlılığının minimum gösterisi, yüzlerdeki birbirine benzerlik dikkati çeken resimsel özelliklerdir. Sonrasında Giotto ile resim sanatına bir kapı açılmış, bununla beraber psikolojik anlatım, jest ve mimiklerdeki duyarlılık, mekan arayışının izleri, ışık gölge yönündeki bulgular resmin içine girerek dikkati çekmiştir.

Sanatçının, bakışlar diyalektiği de önemli bir özelliği olarak belirmektedir. Çünkü bu özelliğiyle mekan tutarlılığını daima yanında taşımıştır, Giotto. Floransa Okulu’na karşı kulvarda gelişen Siena Okulu’nun başını ise; Duccio çekmektedir. Sanatçının dışında bu okulun izlerini taşıyan bir başka sanatçı da Simone Martini’dir. Bu okulun sanatçıları, Bizans resminin dinsel oluşumlarına açık kalmış ve bu oluşumları kendilerine göre bir idealizasyona da yöneltmişlerdir. Bütün bu sayılagelen sanatçılarla İtalya’nın resim sanatı yönünde önemi çok artmıştır. Pano resim, büyük sunak resimleri, küçük diptikler (iki kanatlılar) ve portre resmi 14.yüzyılda büyük bir yol katetmiştir. Gotik sanatın uluslararası bir kimliğe bürünmesi ise, 1400 yıllarına doğru olmuştur. Uluslararası Gotik sanatın çokça temsilcisi vardı. Bunlar, Limburg Kardeşler, Gentile da Fabriano, Benozzo Gozzali gibi isimlerdir. Bunlardan Dük Berry için minyatürler yapan Limburg Kardeşler ve özellikle Floransa Santa Trinita Kilisesi’nde bulunan “Krala Tapınma” resmiyle de (1423) Gentile da Fabriano dikkatleri çekmiştir. Bu ressamların malzeme olarak pigment boyaları kullanmaları da önemlidir. Uluslararası Gotik resim, yapay bir zerafeti devam ettirmekle birlikte, yeni buluşları da beraberinde getirdi. 15.yüzyılda doğayı gözlemlemedeki titizliliği, seçtiği parlak ve canlı renklerle Batı Avrupa’yı da etkileyen Flaman resminin (Eyck Kardeşler, Roger van der Weyden, Hugo van der Goes) yanı sıra, özellikle Fransa’da Fouquet, cesaretli düzenlemeleri ve ışıklı mekanlarıyla, kuzeyli ustalarla boy ölçüşebilecek bir sanatçıydı. Fakat 15.yüzyılda İtalya, perspektif yorumunu alt üst ederek ve figürlü tasvirlere yeni oran ve ilkeler getirerek Avrupa resmine egemen olmuştur.

Gotik dönemde dikkati çeken ve resimsel değer de taşıyan Vitray ve Duvar Halı ressamlığı ayrıca dikkat çekmiştir. Gerek pencere olgusunun Gotik mimaride artması, gerekse Romenesk dönemin katı grafizminden kurtulmak için, vitray sanatı Gotik’te çok gelişmiştir. Duvar halı sanatı da bir resimsel tür olarak belirmekle önemlidir.