ROMAN ESKİ RESİM

4-10 yüzyıllar arasında Batı’da Barbar Kavimlerin ağırlığı hissediliyor. Roma İmparatorluğu’nun parçalanmasından hemen sonra, Batı Roma bu kavimlerin istilasına uğruyor. Böylece ortaya krallıklar çıkıyor. Bu krallıklar bir anlamda bugünkü Avrupa ülkeleri olarak bilinen, Fransa, Almanya, İngiltere vd’nin temelleridir. Bu krallıklar döneminde özellikle daha çok küçük el sanatları ilerleme gösteriyor. Geneli itibariyle 10-12. yüzyıllar arası Romanesk Devir olarak bilinir. Bu devir resim sanatının durumuna gelince; 12. yüzyılın en büyük allegori ressamlarından biri olan Honorius Augustodunensis’e göre resim, eğitmek, aynı zamanda geçmişin önemli olaylarını anımsatmak, yanı sıra güzelleştirmek ve estetik bir coşku yaratmak amacını taşımıştır. Yararlanılan resim teknikleri arasında ilk sırayı duvar resmi alıyordu. Anıtsal heykelciğin tersine, duvar resminin büyük bir geçmişi vardı. Buna rağmen eldeki olanaklar, eskiden olduğu gibi, kilisenin tüm duvarlarını süslemeye elverişli bulunmuyordu. Öncelikle kiliselerin kutsal mekanları olan ve kilisenin doğusunda bulunan apsis süsleniyordu. Bunlar dirilen İsa’yı yücelten sentetik nitelikteki kompozisyonlardı. Duvarları mozaikle kaplama yöntemi bu devirde Batı’da tamamen bırakılmıştır. Bu uygulamaya yine de bir özlem duyuluyordu. Belki de bu özlem sonucu sanatçılar vitray çalışmalarına yönelmişlerdir.

Vitray’ın aydınlatma işlevi, ışığı güzelliğin temel ilkesi, hatta güzelliğin kendisi olarak kabul eden felsefi ve dinsel bir anlayışın hizmetine girmesini sağlamıştır. Vitray, tanrının yeryüzündeki en açık seçik belirtisi, Tanrı simgesinin ta kendisiydi. Yanı sıra, Ortaçağ estetik anlayışında vitray, renkli ve yarısaydam niteliğiyle, değerli taşlara benzetilmiştir. Roma geleneğinin sürdürüldüğü bazı yerlerde döşeme mozaik resimlerine bile devam edildi. Bu döşeme mozaikleri, kimi zaman iddialı ikonografiler bile ortaya koyuyordu. Karşı çıkılmasına karşın, bu döşeme mozaiklerinde yer alan sahnelerin ayaklar altında çiğnenmesinde hiç bir sakınca görülmedi. Kiliselerin kutsal kısımlarında yer alan mobilyalar da, en az diğer resim alanları kadar önemlidir. Bunların içinde de en önemli formları Baldakenler meydana getirmektedir. Kilise resmi ise; İtalya ağırlıklı idi. Fransa ve Almanya’da fazla gelişmemişti. Ressamlar yazma eserlerdeki sahneleri örnek olarak kullanıyorlardı. Renkler dümdüz kullanılıyor, gölge ve ışık unsurlarına yer verilmiyordu. Işık gösterimleri için beyaz, gölge gösterimleri için ise; gri kullanılıyordu. Çok çeşitli renk değerlendirilmiyor, birkaç renge dayanan resimler yapılıyordu. Doğa etüdü ise hiç yapılmıyordu. Figür yerleştirimi, mimari formlardan geriye kalan boşluklara göre ayarlandığından, bir yapaylık vardı. Çizgi ve renk perspektifi yoktu. Bazı figürlerin küçük yapılması perspektif kaygısından değil, büyük figürlerin daha önemli olduklarından kaynaklanmaktaydı.